Diplomasi kabaca karşınızdakini çıkarlarınıza, beklentilerinize saygı göstermeye ikna etme sanatı, hatta biraz da bilimi olarak tanımlanabilir. İçinde kaçınılmaz olarak güç ve taviz barındırır, rasyonaliteyi varsayar, empatiyi öngörür ama özü hala insani ilişkiye dayanır. Ne de olsa sonuçta ikna edilecek olanlar insanlardır.

Başarısı derseniz pazarlıkta elde ettiklerinizle, var olan koşullar altında karşınızdakini ne denli etkilediğinizle ölçülür. Ancak hiçbir zaman objektif kritere dayanmaz. Maksimalist pozisyonlar da ölçüm için başlangıç noktası oluşturmaz. Çoğunlukla da dışarıdan bakanlar, ölçümü yapmaya çalışanlar içeride ne konuşulduğunu bilmez.

Ayrıca başarı baktığınız açıya göre değişir. Mesela bazıları için Lozan bir hezimetken benim gibi düşünenler için büyük bir başarıdır. Çünkü Sevr’in yerini almış, askeri zaferi ve Misak-ı Milli’de ifadesini bulan beklentilerin önemli bir kısmını 24 Temmuz 1923’te imzalanan belgeye aktarabilmiştir.

Benzeri Montrö Sözleşmesi, Türkiye’nin İkinci Dünya Savaşı’na tüm ısrarlara rağmen girmemesi, savaş sonrasında Sovyet baskısından kendisini kurtarması için de geçerlidir. İmparatorluk dönemi de başarılı diplomasi örnekleriyle doludur. Kıbrıs sorununun yönetimi tarihinde........

© Karar