Şehriyar’ım gözüm yaşı sel kimin,
Garip sen mi vetanında el kimin,
Sevdan üreğimde kara yel kimin,
Heç elden özgeye gardaş olar mı?
Haramzadalardan yoldaş olar mı?

Bu dizeler, yüreğimizde ince ince yankılanan bir sesin çağrısıdır. Bereketli Azerbaycan toprakları tarih boyunca işgale uğradı, halkı acıyla, zulümle yoğruldu. Ama bu toprakların sesi hiç susmadı. O ses, kimi zaman bir ozanın dilinde ağıt oldu, kimi zaman bir annenin dilinden dua diye yükseldi.
Sanatçı, “yürek sesi”yle konuşur. Gönlünü gökkuşağının tüm renklerine açar. Milletine, insanlığa açar gönlünü. Yol arkadaşlığı yapar sizinle.

Bugün yol arkadaşımız, yüreğimizi titretmeyi bilen bir şair: Muhammed Hüseyin Şehriyar.

***

Türkiye’de daha çok Kuzey Azerbaycanlı aydın ve sanatçılar tanınır. Oysa İran toprakları içerisinde kalan Güney Azerbaycan’da da -Tıpkı Sovyetler dönemindeki Azerbaycan gibi- Türkçe uzun yıllar boyunca yasaklandı. Buna rağmen o topraklarda öz diliyle yazan, diliyle direnen çok sayıda şair, yazar ve sanatçı yetişti.

İşte Şehriyar, işte o direnişin en asil sesi.
Yürekten kopan feryadı bütün dünyaya Türkçeyle haykırır:

“İzin ver, toy gecesi men de sene daye gelim,
El gatanda sene meşşate temaşaya gelim.
Men cehennemde de baş yastığa goysam senle,
Heç ayılmam ki, durub cennet-i me’vaye gelim.
Sen yatıb, cenneti........

© Karar