Geçiyor alnımızın ortasından derin bir gece, zaman alevlerin diliyle konuşuyor. Ortasında sekerek yaşayan insan yalnızlığı.
Gece uzun, insan bu uzunlukta bile konuşamıyor toprağın dilinden. Bekleyeninin toprak olduğunu bildiği halde.
Kalp deşmenin bir faydası yok. İnsan sadece sargıya alıyor kendindeki kırıklıkları. Hem yaralı kuşlar terk........