Geçen hafta Mehmet Ağabeyin ölüm haberini duyunca önce idrak edemedim. Öyle oluyor insan hiç beklemediği ölümlerde, günlük hayatın akışında sıradan bir haber gibi geliyor önce, sonra yavaş yavaş ayılıyorsunuz. Ama hâlâ hayattaymış gibi! Türkiye Yazarlar Birliğine gitsem, işte o zaman, mekânın sessizliği suratıma vurduğunda kavrayacağım acı gerçeği! Çünkü paylaşılan bir mekânda ancak fark ediliyor gidenin yokluğu…

Benim gibi üniversite öğrenimini 80’li yıllarda Ankara’da yapmış, edebiyata, okumaya, yazmaya, şiire, öyküye meraklı pek çok gencin Mehmet Doğan’la ve Türkiye Yazarlar Birliği’yle yolu kesişmiştir bir şekilde. Ben de o yıllarda tanımıştım onu. Sanırım yüksek lisans yaptığım 1985-88 yılları arasındaydı. İlk ne zaman karşılaştık hatırlamıyorum. O zamanlar Türkiye Yazarlar Birliği Bayındır Sokaktaydı galiba. Cemal Kurnaz Hocamın Muallim Naci’nin “Osmanlı Şairleri” üzerine bir sohbetini dinlemiştim, bir de Rahmetli Ragıp Karcı’nın “Yeni Bir Sevda Süleymanı” adlı şiir kitabıyla ilgili sohbeti. İlk gidişlerimdi. Sonra bu tanışıklık sürdü… Yıllık’a bir iki kez bazı bölümleri yazdım, bazı söyleşileri yönettim vs.

Demem o ki, Ankara’da edebiyata hevesli bir genç olarak ilk duraklarımdan biridir Türkiye Yazarlar Birliği. Mehmet Doğan’ı orada gördüm, orada tanıdım, oturduk, sohbet ettik, bazı şiir şölenlerinde, sempozyumlarda beraber olduk. Belki Mehmet Ağabeyin nesli daha muhafazakârdı, belki biz........

© Karar