Akaki, ne kadar itilse, kendisine değer verilmese de bundan dolayı bir tepki göstermez, bir sıkıntı duymaz. Dairedeki herkesin eğlence kaynağı, alay konusudur. İtilmeyi, değersizliği öyle kanıksamıştır ki, bir memur ezikliği içinde, kimin, niye getirdiğine bakmaksızın masasına atılan evrakı alır, harıl harıl çalışır. Yapılan el şakalarına rağmen tüm dikkati önündeki evraktadır. Dünyada tek bildiği şey işidir, önündeki evrakları kopya etmek ve yazmak tek mutluluğudur. Özel hayatı yok! O kadar tekdüze, zavallı ve saf!.. Ama hayatından memnun ve mutlu…
Dünyada tek mutluluğu işi olan bu safdil adamın tekdüze ve basit hayatını bir gün diktirdiği bir palto altüst ediverir. Ah bu palto, ah bu göz alıcı nesneler!.. Adem’le Havva’nın cennetten kovulup, dünya denen cehenneme düşmesine ve mutsuz olmasına da bir ‘yasak meyve’ sebep olmadı mı?.. Akaki’nin hayatını altüst eden palto da böyle bir şey! Herkesi yoldan çıkarıyor, kendine ram ediyor… İnsan ilişkilerini, toplumsal değerini dahi........