Gelişmiş ülkelerde kurumlar vardır, ilkeleri vardır, sorumluları vardır. Herhangi bir kaza, cinayet, ihmal olduğunda “soruşturmanın selameti için” deliller karartılmasın, kaçırılmasın, belgeler tahrif edilmesin, ADALETE GÖLGE düşmesin diye yetkili ve sorumlular İSTİFA ederler. Az gelişmiş olmasına rağmen SEÇİM ZAMANI CANIM ÜLKEMDE DEVLETE GÜVEN ZEDELENMESİN diye İÇİŞLERİ BAKANI, ADALET BAKANI VE ULAŞTIRMA BAKANI görevlerini bırakırlardı. Seçime “helal gelmesin, kimsenin kafasında karışıklık olmasın, vatandaş devletine inansın, güvensin” diye.

Şimdilerde seçim zamanı, bu bakanlar görevlerinden ayrılmadıkları gibi, “sandık güvenliğini” de sağlayamıyorlar. Üstelik “tırafoya kediler girip elektiriği kesebiliyor, yolda sandık kaybolabiliyor, boş evlere insan, özellikle ölüler ve sığınmacılar yazdırılarak, polisler, askerler görevli gösterilip oy attırılarak” seçimler kazanılabiliyor. Geçersiz, imzasız, mühürsüz oylar geçerli sayılabiliyor.” Sorumlusu yok tüm bu olanların. “Olacağa çare olmuyor!”

Yıllar önce Lizbon’da, nehrin üzerindeki yüz elli yıllık demir köprü metal yorgunluğundan, taşıdığı araçlarla birlikte nehre çöküyor. Ulaştırma bakanı, “benim sorumluluğumdaydı, köprünün dayanma gücü kalmadığını görmeli, yıktırmalı ve yeniden yaptırmalıydım” diyor ve görevinden istifa ediyor. “Demir köprünün kaderinde, fıtratında çökme vardır, iş olacağına varır” deyip kendini savunmaya geçmiyor, görevine devam etmiyor. “Sorumlu kim, ya da kimlerdir” diye aramıyor, sorumlu biliniyor ve “sorumlu benim” diyor ve kimseden İZİN ALMADAN özgür iradesiyle GÖREVİNİ bırakıyor. / İzmit Körfezi üzerindeki Osmangazi Köprüsü inşa edilirken çelik halatın kopmasıyla yaşanan talihsiz bir kazanın “sorumlusu BENİM” diyen Japon mühendis onuruyla İNTİHAR ediyor.

Türkiye’de, “cinayet gibi, katliam gibi kazalar, yangınlar, iş kazaları, maden faciaları, tırafik........

© Karadeniz'de sonnokta