68’den buyana, bu ülkeye, bu topluma, varlık nedeni “kahrolsun” demekten ve düşman büyütmekten başka hiçbir işlevi olmayan ve politikalarını “şiddet”, kan-katliam üzerine kuranlar, bugün binlerce insanın katiline, millet-insanlık düşmanına el uzatarak “gel, konuş ve bu TERÖRÜ bitir” diyorlar.

Hangi dağda kurt öldü, hangi nedenler, hangi ortamlar oluştu, hangi konjonktürel gelişmeler yaşandı ve sizleri köşeye sıkıştırdı da “ne olursan ol, yine de gel” çağrısıyla yollara döküldünüz? Hani derler ya “bayram değil, seyran değil, eniştem beni niye öptü?”

Hani “ayakkabı bağcığına kadar” bildiğiniz ve tanıdığınız, hani, her öldürülüşlerinde sayılarını gururla verdiğiniz, onlarla ifade edilen, yani neredeyse kökü kazındı diyebildiğimiz PKK, birden neden bu kadar önem ve değer kazandı ve bu çağrı dillendirildi?

Oy için, sizin yanınızda yer almayan herkese “PKK’LI TERÖRİST” diyerek montaj videolar yayınlayıp suçladıklarınızdan hiç mi utanmayacaksınız, hiç mi sıkılmayacaksınız? Hele bu uğurda can veren şehitlere, kolunu bacağını, gözünü kulağını kaybeden gazilere, şehitlik ve gazilik parası ve madalyası verdiklerinize sıkılmadan ne diyeceksiniz?

Kırk yıldır giden on binlerce canın yanında, bu milletin dişinden tırnağından artırdığı yaklaşık beş yüz (500) milyar dolar, (yanlış okumadınız 500 milyar dolar) bu yolda harcandı. Kaçakçılar ve silah üreticilerinin dışında kazanan olmadı. Yine kaybeden bu millet oldu.

Ne oldu da, bir “oyuna”, “bırakın Kürt kardeşlerimiz masalını” Kürtler her zaman bizim kardeşimizdi, palas pandıras-baştankara edercesine balıklama daldınız? Terör insanlık suçudur, terörist insanlık suçlusudur. Affı olmaz. Ama:

Bu ülkede “tek” akıl geçerlidir. Sosyo-kültürel ve ekonomik açıdan........

© Karadeniz'de sonnokta