MENFAATSİZ SEVGİ OLMAZ

İnsan doğasında da, diğer canlılarda da menfaatsiz sevgi yoktur.
Bu, eşyanın tabiatına aykırıdır; yani yanlış değil, bilakis doğanın bir gerçeğidir.

“Sevgi” dediğimiz olay, bir haz duygusudur.
Bu haz iki yönden beslenir: maddi ve manevi.
Yani sevginin iki temel kaynağı vardır — biri bedenin, diğeri ruhun tatminidir.

Maddi Menfaatin Doğallığı

Maddiyata dayalı sevgiyi hep yadırgarız.
“Çıkar için seven” der, küçümseriz.
Oysa bu ilk bakışta yanlış gibi görünse de aslında insan doğasının ayrılmaz bir parçasıdır.

Hiçbir becerisi olmayan, etrafına faydası dokunmayan, sürekli başkalarına yük olan birini kim sever?
Çalışmayan, üretmeyen insan önce kendi ihtiyaçlarını bile karşılayamaz.
Böyle birinin başkalarından beklenti içinde olması kaçınılmazdır.
Ancak bu durum, çevresindekiler için bir yük hâline gelir.
Ve kimse, sürekli alan ama hiç vermeyen birini sevmez.

Basit bir örnek düşünelim:
Elinden iş gelmeyen, mesleği olmayan birine kim iş verir?
Oysa mesleği olup emek veren, bunun karşılığında kazanç elde eden kişi hem kendine hem de topluma katkı sağlar. Sevilir.
Bu ilişkide........

© Karadeniz'de sonnokta