Okumuş yazmış, kimi kırkını geçmiş kimi emekli kamu görevlisi kimi eğitimci kimi ise yetmişi geçmiş bir grup dostlarla sohbet ediyorduk. Sohbet, ufka doğru yol alırken bir ara Gazi Mustafa Kemal'e geldi ve oradan da harf devrimine uğradı. Tam da bu sırada, eğitimci, yazar, çok da saygı duyduğum bir büyüğüm aynen şu cümleyi kullandı:

“Düşünün, eğer harf devrimi olmasaydı bu ülkede profesör yetişebilir miydi!?”

Haydaa... Ben, gözlerimi hafif kaldırıp karşımdaki bu Hocaya bir göz attım gayriihtiyari; yanlış mı duydum, bunu söyleyen gerçekten de o muydu, diye? Evet, oydu. O esnada bu kez de dikkatim etraftakilere dağıldı. Kimseden bir itiraz yoktu, hatta biri çıkıp "evet ya" diyerek de desteklemesin mi! Pes doğrusu...

Tabii ben, sessiz bir şekilde herkesi gözlemlemeye devam ediyorum ve eğer böyle bir çıkışın karşısında durursam ortamın havası hemen hemen bozulacak ve ben de bu havayı bozan olacağım o esnada. Üstelik o hocamı da üzmüş olacağım. Saniyeler içinde, bir kaza ânı gibi, bunlar aklınızdan........

© Karadeniz'de sonnokta