İnsanlık tarihi incelendiğinde her dönemin ve her çağın kendine has özelliklilerinin olduğu görülür. İçinde bulunduğumuz bu dönemde kendine has özellikleriyle anılacaktır. Yaşadığımız bu çağda hiçbir şey yapmadan, her şeye sahip olma fikri her milleti, her sınıfı etki altına almış gibi duruyor. Akşama kadar oturayım, hiçbir şey üretmeden sadece tüketeyim. Küçük olayları bile dağ gibi büyüten, gelip geçici olaylar yaşanırken feryat figan eden, yerli yersiz eleştiren ve hiçbir şeyle mutlu olmayı başaramayan bir toplum oluverdik.
İçinde bulunduğumuz bu dönemde konuştuğumuz, yazdığımız veya dinlediğimiz ne varsa şikayetler ve sitemlerle dolu. Özellikle toplumsal olaylarda, sorunlara çözüm için el atan yok. Ben hiçbir işle uğraşmayayım her istediğimim yanımda, elimin altında ve hizmetimde olsun. Âdeta üretmeden tüketmek maharet sayılar bir duruma geldik. Aile içinde, eşler arasında, arkadaşlıklarda dostluklarda, ticarette, özel ve devlet kurumlarında sürekli şikâyet duyuyoruz, kimse kimseden memnun değil ve herkes, kendinin haklı olduğunu iddia ediyor. Adeta keser gibi kendini yontuyor, hızar gibi bir sana bir bana yapma kültürü yok denecek kadar........