ezidi kadınları gibi güneşi üzerime doğdurtmam

alacakaranlıkta kalkıp mutfağa geçer bi'kaç yudum da olsa bir bardak su alır içerim

sonra tekrar gerisingeri cenin pozisyonunu alır yatağıma kıvrılıp günün biraz daha sararmasını beklerim

arada göz ucuyla çöpten evimize birkaç aylıkken yadigâr düşen şimdilerde tek yaşama sevincimiz olan kedimiz ayşe gelip;

kalk! çabuk kalk da bana mama ver! diyerek ayaklarımı tırmıklamasını gözlerim kapalı........

© Karadeniz'de sonnokta