Siyonist devletin sınırı olmadığı gibi Filistin mücadelesinin de sınırı yoktur; o hem Filistin’in hem bir bütün olarak Levant coğrafyasının ve Batı Asya coğrafyasının kaderi olmakla beraber dünya ezilmiş halklarının da kaderidir.

Tarihî Filistin toprağını işgal eden faşist, sömürgeci hareket olan siyonizme karşı verilen mücadele, sadece Filistin halkı için değil, tüm halkların faşizme karşı verdiği bir mücadeledir. Aynı zamanda bu siyonist rejimi destekleyen ve onu koruyan küresel emperyalist sömürgeci sisteme ve halkları ezip yoksullaştıran, demokrasi, insan hakları adı altında halkların kaynaklarını ve tarihî miraslarını çalan batı emperyalizminin üsttenci ve sömürgeci ideoloji ve sistemine karşı verilen küresel bir mücadeledir.

Bu küresel sömürü sistemini reddeden halklar bugün, soykırıma ve dünyanın her köşesindeki tüm destekçilerine karşı ayaklandılar. Siyonizm ve müttefiklerine karşı verilen mücadelenin dünyanın her köşesinde yoğunlaştığını görüyoruz: grevler havaalanlarını, demiryollarını ve ulaşımı durduruyor; protestolar ana yolları, parlamentoların, elçiliklerin ve bakanlıkların kapılarını kapatıyor; çeşitli meclis ve kurumlarda diplomatik mücadeleler veriliyor ve her açığa çıkan işbirliğe karşı halk intifadaları gerçekleşiyor. Yemen’den Lübnan’a, Tunus’tan İspanya’ya, İtalya’dan Yunanistan’a, Kolombiya’ya, Brezilya’ya ve diğer ülkelere kadar, dünyanın her köşesinde siyonizme direnmek için ayaklanan halkları, milyonları görüyoruz.

Bölgede, Filistin direnişini ve Filistin halkını desteklemek için ortaya çıkan en önemli iki güç, düşmanın kapasitelerini kalıcı olarak tüketerek ve askerî gücünü dağıtarak ve böylelikle Gazze’ye odaklanmasını engellemek üzere sürekli olarak düşmanın kapasitelerini hedef alan Lübnan ve Yemen direnişidir. Biri siyonist ordu ve teçhizatını çeşitli cephelere çekerek savaş alanındaki gücünü dağıtırken, diğeri Yemen’den siyonist sahayı sürekli vuruyor ve Kızıldeniz’den ticari tedarikleri engelliyor ve bu da siyonist rejimi kısmî felce........

© Kaldıraç