Maatschappelijk werker
Ruim 3 weken na de Tweede Kamerverkiezingen is er veel gezegd en geschreven over de reden van het feit dat de PVV met groot verschil de grootste politieke partij is geworden van Nederland. En ook al groeide de combinatie Groen Links – Partij van de Arbeid, het voelde door deze verdere verrechtsing als een nederlaag. En nog steeds kan links maar slecht leven met deze nieuwe realiteit, gezien de zichtbaar zure gezichten nadat de PVVer Bosma deze week werd gekozen tot voorzitter van de Tweede Kamer.
Het blijven denken in kampen levert volgens mij weinig op, in tegendeel, het kan zich alleen maar tegen je keren en de negatieve en polariserende beeldvorming die rechts maakt van links verder versterken. Belangrijker is om een goede analyse te maken van het eigen aandeel in deze nieuwe, politieke realiteit die een afspiegeling geeft van hoe mensen in Nederland denken over verschillende maatschappelijke problemen in onze samenleving. Alleen dan kom je tot oplossingen en het versterken van de eigen basis van de Sociaaldemocratie.
Voor mij was de uitslag van de afgelopen TK-verkiezingen plus de reacties daarop van met name links een herhaling van 20 jaar geleden, het moment dat Pim Fortuyn een enorme overwinning haalde in de gemeenteraadsverkiezingen in 2002. Het feit dat zich dit nu herhaalt, betekent dat er weinig is gebeurd met het gegeven dat een grote groep mensen zich in onze samenleving niet gezien voelen. Zij zoeken in grote getallen hun toevlucht bij een zogenaamde redder, zoals Fortuyn, Baudet, Van der Plas en dus nu Wilders, die hun problemen natuurlijk niet kunnen oplossen.
Maar het is wel van groot belang om het signaal op te pakken dat deze burgers geven. Het is schokkend dat dit signaal in 20 jaar tijd niet is gehoord, dus is het ook niet verassend........