Maatschappelijk werker
Het wordt mij steeds duidelijker dat de werkelijke transitie niet gaande is aan de buitenkant, aangestuurd door bijvoorbeeld politieke leiders of grote organisaties, maar gebeurt onder de oppervlakte van de grote groepsbewegingen, zoals die van extreemrechts op dit moment. In mijn visie is de transitie die gaande is met name een transitie van bewustzijn en die begint per definitie niet in de groep, maar in het individu.
Als we bijvoorbeeld kijken naar de energietransitie van fossiele brandstof naar elektriciteit dan kun je je afvragen wat hiervan nu werkelijk het doel is en of het wel bijdraagt aan een beter milieu als iedereen straks elektrisch rijdt en kookt. Waar komt immers de gigantische hoeveelheid energie van deze elektriciteit vandaan? Zonnepanelen, enorme hoeveelheden windmolenparken, kerncentrales? Het lijkt erop dat het doel van deze van bovenaf aangestuurde energietransitie het behoud van ons (neoliberaal) systeem is. Dat staat immers bij niemand ter discussie. Terwijl dat systeem juist de oorzaak is van de klimaatcrisis. Het woord klimaatcrisis alleen al suggereert dat de aarde in gevaar zou zijn. Dat is volgens mij onzin; de aarde kan zich met haar enorme herstelvermogen prima redden, daar heeft ze de mens niet voor nodig. Ik zie dat dagelijks in mijn eigen moestuin, die deze winter vier keer is overstroomd, maar nu op vaak onverwachte wijze, prachtige bloei laat zien.
Het enige dat in gevaar, op zijn einde loopt en stervende is, is ons neoliberaal systeem met het vrije-marktdenken als oplossing voor alle problemen. De manier waarop wij de energietransitie aanpakken vanuit de politiek is vanuit dit neoliberalisme. Het levert namelijk weer heel veel geld op en het versterkt het systeem en de machtsverhoudingen daarin. Nogmaals, die staan voor de grote spelers in ons systeem niet........