Maatschappelijk werker

Vanaf de zomervakantie zit ik zelf in een grote verandering, waarbij het oude niet meer werkt en het nieuwe er nog niet is. Vlak daarvoor had ik een hele drukke week met het afronden van alle dingen rond mijn werk en kreeg ik op donderdag last van duizeligheid. Het bleek een lichte vorm van BPPD te zijn. De duizeligheid was vrij snel over, maar wat het veroorzaakte was dat heel mijn energiesysteem platging. Mijn oude, op wilskracht gebaseerde manier, werkte niet meer en ik voelde; ik ben geen 30 meer, maar 60. Eigenlijk kwam ik in een soort van overgang terecht, die bij mannen veel minder bekend (en bespreekbaar) is, dan bij vrouwen.

Het ging niet meer op de wilskracht van mijn (innerlijke) manager en daardoor kwam alles wat daaronder zat naar boven. De uitgeputheid van mijn lichaam, die vaak wordt meegesleept door die manager die van afspraak naar afspraak holt, maar ook onderliggende pijn en patronen die onder dat doorgaan met doorgaan van die manager verborgen zitten. Ik word nu eigenlijk door mijn leeftijd gedwongen om het echt anders te gaan doen en dat is best wel radicaal. Vanuit mijn werk als zelfstandig maatschappelijk werker heb ik de neiging om de ander en de behoefte van de ander centraal te stellen. Dat is ook mijn overleving vanuit het gezin waar ik vandaan kom en ik ook al was ik me behoorlijk bewust van dat patroon, ik had het nog niet helemaal losgelaten. Nu mag ik leren om meer de liefde voor mezelf en mijn behoefte centraal te stellen en luisteren naar mijn lichaam en wat dit nodig heeft.

Dat is een behoorlijke en radicale overgang, dat vraagt een reorganisatie van mijn werk als zelfstandig maatschappelijk werker. Mijn manager kan met pensioen, hoeft niet meer de hoofdrol te spelen, maar een bijrol. Het is overigens niet zo dat ik eerder geen contact had met de stroom die onder de wilskracht en het doen van mijn innerlijke manager verborgen zat. Dat had ik juist regelmatig, maar het lijkt alsof er nu een kantelpunt is bereikt. Dat wat onder zat nu boven komt en zich niet meer naar beneden laat drukken en wat boven zat een stap terugdoet. Een nieuwe balans, waarbij het oude niet meer werkt en het nieuwe er in de vorm nog niet is. Dat betekent een tijd van niet weten, van........

© Joop