Socioloog, publicist, programmamaker
Het diversiteitsdrama bij Nationale Politie legt een publieke sector-breed kritisch momentum bloot. Wordt het een backlash, of gaan we voor duurzaam diversiteitsbeleid?
We blijven maar rondjes draaien hoe diversiteit een inclusief gestalte te geven, hoe de nieuwe saamhorigheid te smeden. Vooral omgaan met etnische en culturele diversiteit staat in het geding. Racisme, uitsluiting en wantrouwen langs de geconstrueerde lijnen van “echte Nederlanders” vis-à-vis “de rest” spelen ons parten, ook in onze publieke sector. Een sector die zo bepalend is voor identiteit en geestesgesteldheid van onze samenleving.
De publieke sector behoort voor en van alle ingezetenen in Nederland te zijn. Haar richtinggevende rol hoe het verder zou lopen met inclusiever maken van onze samenleving valt niet te onderschatten. Hoe te handelen om dit ten goede te keren? Het zou de vraag moeten zijn zou die elke organisatieleider in deze sector zich behoort te stellen. Helaas, vooralsnog is oppervlakkig – geheel in traditie van new public managent van Rutte’s tijdperk - van diversiteit een scorebord willen maken troef. Maar met dashboard- en etalage-fetisjisme, procentueel van onderaan de organisatie diversiteit erin te pompen en aan de top te shinen met hier en daar een enkeling met een bi-culturele achtergrond, maak je de publieke sector nog lang niet inclusief.
Door schade en schande lijkt de Nationale Politie, een van de voorlopers – dat moet gezegd - binnen de publieke sector als het om diversiteitsbeleid gaat, in dezen wijzer te zijn geworden dan menig zusterorganisatie. Er wordt in ieder geval toegegeven dat het hier om een grondige cultuurverandering gaat, en enkel wat multiculturele vieringen of het wat diverser kleuren van het personeelsbestand voldoet niet.
Dat is wat ik teruglees in een behoorlijk openhartig interview van de hoogst verantwoordelijke binnen de Nationale Politie op dit dossier. Ik trof dat interview in de weekendeditie van NRC aan en het betrof plaatsvervangend korpschef van de Nationale Politie Liesbeth Huyzer. Aanleiding was het zoveelste rapport in de afgelopen jaren over racisme, discriminatie, seksisme en bedreiging binnen de politieorganisatie. Deze keer ging het over de politie Rotterdam Centrum.
Huyzer, die al sinds 2017 gemoeid is met het onderwerp diversiteit binnen het politiekorps en heel wat ellende voorbij heeft zien komen, erkent: dit is geen incident maar gaat om een brede problematiek binnen het politiekorps. Ik wil graag een stap verder gaan dan Huyzer: dit gaat over een conflictueus momentum dat zich in de hele publieke sector afspeelt.
Het was een relatief kort interview. Maar met een voor de kenner typerend van een structureel terugkerend verhaal over de worsteling van de publieke sector met haar diverser geworden samenstelling. Een paradoxaal verhaal dat maar zelden gekend is, omdat we ons te vaak blind staren op incidenten en te veel hechten aan het narcisme van kleine verschillen tussen de organisaties binnen de publieke sector.
Maar wat zich binnen de politie afspeelt is geen uitzondering. De........