Eigenaar van TransCity en Auteur
De lezers en auteurs van Joop toonden de afgelopen maanden een sterke betrokkenheid bij de verschrikkingen in Israël/Palestina. En hoewel de analyses van elkaar verschillen, zien zij overwegend een vreedzaam samenleven van joodse, islamitische en christelijke burgers in heel historisch Palestina als het meest gewenste toekomstbeeld. Of dat nu is via een (tussentijdse) tweestatenoplossing of in de vorm van een binationale staat Israël/Palestina.
Maar wie kijkt naar de opstelling van de regeringen van Nederland en veel andere landen in Europa en Noord-Amerika, ziet dát toekomstbeeld steeds verder uit zicht raken. En die opstelling is niet alleen slecht nieuws voor de inwoners van Israël/Palestina. Ze is evenzeer nadelig voor de burgers in andere landen waar mensenrechten met voeten worden getreden.
Zo discussieerden we nog maar een jaar geleden intensief over de mensenrechtensituatie in Qatar. Er ging bijna geen dag voorbij of een van onze talkshows behandelde de rechten van buitenlandse werknemers en de queer-gemeenschap in het West-Aziatische land. Ook onze voetballers werd opgedragen statements te maken. En achter de schermen zouden onze politici - volgens eigen zeggen - de rechten van burgers en buitenlandse werknemers met de leiders van de Golfstaat hebben besproken.
Zó ging het vorig jaar.
Maar stel dat het WK-voetbal vandaag in Qatar zou plaatsvinden? Zouden onze politici dan nog het lef hebben om Qatar op de misstanden aldaar te wijzen? Of zou hun opgeheven vingertje dit keer achterwege worden gelaten? Dát in de wetenschap dat hun ‘morele superioriteitsdenken’ momenteel meteen zou worden weggehoond.
Want welk land in de wereld zal de zogenaamde ‘morele autoriteit’ van Nederland en veel andere Westerse landen vandaag nog accepteren?
Nederlands impliciete steun voor de Israëlische oorlogsmisdaden in de bezette Palestijnse gebieden - volgens sommigen de grootste stedelijke oorlogsvoering sinds de Tweede Wereldoorlog - zal de rechten van onderdrukte bevolkingsgroepen in talloze landen schade berokkenen. Want welk argument heeft Nederland nog in handen om andere landen ertoe aan te zetten naar ons te luisteren als het gaat om het waarborgen van de meest elementaire mensenrechten? Voor zover ons land überhaupt al beschikte over iets dat op een moreel kompas lijkt, zijn we dat kompas in de laatste maanden van 2023 kwijtgeraakt.
Neem de militaire samenwerking met de huidige fascistische en racistische Israëlische regering. Deze samenwerking resulteert onder meer in het leveren van onderdelen voor Israëlische F35’s, gevechtsvliegtuigen die een belangrijke rol spelen in het doden van Palestijnse burgers; van hen zijn er al minstens 20.000 om het leven gebracht. Zie ook hoe Nederland géén steun verleende aan een volstrekt neutrale VN-resolutie waarin wordt opgeroepen tot een onmiddellijk humanitair staakt-het-vuren en de onvoorwaardelijke vrijlating van alle gijzelaars.
Sinds deze week zet onze regering zich daarentegen wél in om bescherming te bieden aan vrachtschepen die de Rode Zee als vaarroute gebruiken. Maar diezelfde bescherming bieden we níet aan de kinderen van Gaza.
Daar komt bij dat een rechts-extremistische partij die is geworteld in anti-moslimracisme ook nog eens de verkiezingen in ons land wist te winnen. Een meerderheid van de aanwezige parlementariërs bleek er vervolgens geen moeite mee te hebben een Kamervoorzitter te kiezen die al een kleine twintig jaar een racistische en fascistische ideologie uitdraagt.
De geloofwaardigheid van Nederland op het wereldtoneel heeft in de laatste maanden van 2023 forse schade opgelopen.
De stad van recht en vrede bestaat niet meer
Welk belang dient onze steun voor Israëls oorlogsmisdaden eigenlijk? Laat ik maar meteen duidelijk zijn. Die steun is zeker niet in het belang van LHBTI -ers in landen waar hun rechten worden........