Beleidsadviseur sociaal domein
2 november is het twintig jaar geleden dat Theo van Gogh werd vermoord. Vermoord om wat hij zei en wat hij als cineast liet zien. Vermoord om zijn onverbloemde kritiek op de islam. Hij wilde niet geloven dat wat hij zei over de koran, Mohammed en zijn aanhangers zijn einde kon betekenen. Van Gogh deed geen concessies. Hij zei wat hij vond. Hij uitte zich niet als idealist, maar vooral als provocateur. Hij schopte graag tegen heilige huisjes aan, tegen schijnheiligheid en tegen personen waar hij een hekel aan had. Over zijn stijl is veel gezegd en geschreven: onsmakelijk, beledigend, spraakmakend, over de grens.
Voor het eerst kwam Van Gogh uitgebreid in het nieuws na een polemisch stukje in het satirisch blad Moviola. Op 8 mei 1984 keek hij naar de veelbekeken talkshow van Sonja Barend. Te gast waren Leon de Winter, Frits Barend en Rudolf van den Berg. Aanleiding voor het gesprek was de verschijning van De Winters film Bastille. Van Gogh zag een zelfgenoegzame regisseur, die zich voordeed als quasi intellectueel. Een man die sprak met lange tussenposen, neuzelend en onsamenhangend. Hij ergerde zich vooral toen het gesprek kwam over de betekenis van het........