Striptekenaar en schrijver
© cc-foto: mikepmiller
De vorige generatie noemde het verschijnsel guitig ‘melkflessen’. Onze witte spillebenen met dito klapkuiten begroette het seizoen in hun volle, bleke onschuld. We kwamen voldoende in de vrolijke buitenlucht maar vielen in de zomer een beetje op door ons spierwitte vel. Eerst een beetje ‘aan-zonnen’ in achtertuin of op balkon dus, en dan die voorzichtige driekwartbroek aan.
Als gevolg van de verlokkingen van beeldscherm en playstation echter komen we inmiddels zo weinig buiten dat we massaal vitamine D bijslikken. Met andere woorden, tengevolge alle binnenhuisplezier zijn wij inmiddels zo hopeloos melkwit dat een vergelijk met het sfeervolle, knalwitte tl-licht in uw plaatselijke Surinaamse afhaalroti-hut een meer accurate beschrijving lijkt.
Roomblanke ledematen popelen om een streep zonlicht te vangen en hun eigenaren doen dat dan ook ongegeneerd, liefst in het openbare leven. Hebben deze mensen een bord ter grootte van de provincie Friesland voor het hoofd of ontsnappen mij wellicht hun diepere, intellectuele beweegredenen? Te rekenen naar........