Striptekenaar en schrijver
In de seventies waren we ‘op zoek naar onszelf’, in de tachtiger jaren waren we nog slechts ‘zoekende’. In de negentiger jaren waren we ‘een beetje in de war’ en nu in de jaren 2000 ‘geven wij allen invulling aan onze unieke identiteit’. Bijzonder toch, hoe de tijd zichzelf kan inhalen en de mens een antwoord geeft op een door zichzelf gestelde vraag. Of zijn we collectief misschien zo in de war dat we die nieuwe chaos ‘een keuze’ noemen?
De samenleving is inmiddels zo geïndividualiseerd dat ‘groeperingen’, bij gebrek aan zelfdenkende individuen, eigenlijk niet meer bestaan. Het straatbeeld spreekt echter zijn geheel eigen taal, en sterker, er lijkt helemaal niets veranderd. De grijze massa dweilt nog altijd in grote getale door stad en dorp en de incidentele paradijsvogel is nog even zeldzaam als toen. Heeft de taal dan niets uitstaande met de werkelijkheid en zou normeren, herformuleren en benoemen slechts een kwestie van modieus taalgebruik zijn?
De huidige generatie 20’ers en 30’ers, Gen Z’ers genaamd, zijn in elk geval massaal in verwarring. Er wordt gesproken van ‘the confused generation’. Over de maatschappij, hun levensdoel, identiteit, toekomst, politieke keuzes, enfin… over alles eigenlijk. Nu kent iedere generatie dergelijke cruciale kantel- en twijfelpunten in het leven maar waarom lijken deze........