Striptekenaar en schrijver

Het is een aandoenlijk gezicht, vrouwen die niet op hoge hakken kunnen lopen maar zich toch op deze wijze voortbewegen. Wellicht uit mode-overwegingen of een misplaatst minderwaardigheidsgevoel, in elk geval is een stil lijden de verbindende factor. Ze doen denken aan pasgeborenen of jonge vogels die hun eerste stappen buiten het veilige nest zetten. Vooral in hoog gras beweegt het fragiele vogellijfje zich daar vaak met een treffende gelijkenis aan die van een vrouw die nog niet gewend is aan het martelend schoeisel, of het gewoon nooit zal leren te belopen.

Plompe stappen, het bekken naar achter gekanteld of juist met geforceerd rechte rug waardoor de bilpartij pront naar achteren steekt, de hakken klikken en de onderbenen stram lijden. De klossende loopvogel, het lichaam vermoeid voorover gedragen en de armen slungelig fladderend is de........

© Joop