Striptekenaar en schrijver
Vorige week popte vanuit meerdere hoeken het begrip ‘ghosten’ omhoog. Dat is van oudsher een begrip waarmee ‘ghostwriting’ werd bedoeld; de tekst schrijven voor een ander die daar vervolgens zijn eigen naam boven zet. In de wereld van (t.v.-)script, (auto-)biografie en columnschrijverij een veelvoorkomend verschijnsel (of dacht u dat al die ‘bekende’ Nederlanders hun eigen stukjes schreven?). Een tweede betekenis is die in de animatiewereld gangbaar was bij het tekenen van een beweging. Die beweging kent een begin, midden en einde (tekenfilm bevat 24 beeldjes per seconde) die door de hoofd-animator worden getekend. De tussenliggende fasen worden door een in-betweener ingevuld. Het zogenaamde ‘ghosten’.
In zijn nieuwe betekenis blijkt ‘ghosten’ vooral een negatief bijverschijnsel van het moderne daten waarin een ‘date’ ineens niets meer van zich laat weten. Hij of zij lost gewoon op, verdwijnt als een geest in de mist. De snel verveelde hink-stap-spronggeneratie laat zijn/haar relatie gewoon vallen zoals een kind zijn speelgoed en fladdert naar de volgende uitdaging. Gewoon omdat het kan (credo van de jaren 2000).........