MSc Psycholoog
Ik was niet geboren als 'activist', ik werd er noodgedwongen één.
Wat drijft mensen er precies toe om zich te verdiepen in een politieke zaak of beweging tegen een oorlog die duizenden kilometers verderop wordt gevoerd, waarbij een land betrokken is dat ze nog nooit hebben bezocht, en een volk, religie en een cultuur waarmee ze geen duidelijke band hebben?
Eén van de meest opmerkelijke en veredelende aspecten van de menselijke conditie is ons vermogen om empathie en mededogen te ervaren en solidariteit te uiten en te tonen met volslagen vreemden. Maar die empathie is natuurlijk groter als er een gemeenschappelijk goed wordt gedeeld. De geschiedenis is bezaaid met voorbeelden hiervan. In het geval van Irak hebben miljoenen mensen over de gehele wereld zich in de aanloop naar de oorlog in 2003 ingespannen om te proberen een einde te maken aan wat zij wisten dat een menselijke catastrofe zou worden, en bleek te zijn, voor het Iraakse volk, wiens enige misdaad was dat ze toevallig in een land woonden dat aan een zee van olie en goud lag.
Ben Affleck deed hier later een boekje over open op de set van 'Surviving Christmas'. Op de set van de film liepen de spanningen schijnbaar hoog op toen de échte wereld binnendrong. Producenten bepaalden dat politiek verboden terrein was als onderwerp van discussie, zo gespannen was de sfeer. In plaats van openlijk de komende oorlog en de politiek erachter te bespreken, begonnen mensen hun mening op de muren van hun badkamers te krabbelen. Binnen enkele dagen waren die bedekt met zowel pro- als anti-oorlogsslogans en -berichten.
In de maande voorafgaand aan dit punt zat ik nog ijverig als tiener tijdens de geschiedenislessen bijna zelf les te geven en stevige debatten te voeren. Hierin werd ik op een 'witte school' door studenten onder het toeziend oog van een Belgische geschiedenislerares van alle kanten tegengesproken. Zij moedigde mij aan, evenals zij deed over Pim Fortuyn en andere relevante onderwerpen. Het leek wel op het Lagerhuis met Marcel van Dam.
Ik dacht altijd dat we een soort mozaïek waren die één collectief vormden, maar niets bleek minder waar. Het was plots een misvormde........