Ya büyüdüğüm için böyle ya da tek umutsuzluk artık yetersiz geldiği için birden fazla umutsuzluk arıyorum. Gerçi ikisi de aynı şey değil mi. İnsan her yaş aldığında yeni bir umutsuzluk da alıyor heybesine.
Aslında atasözünü yazımın sonunda kullanmak istiyordum. Ama son dönemlerde (belki de en başından beri) her şey o cümle ile başlıyor. Çünkü bu ülkede küçük yaşta olgunlaşmak zorunda kalan çocuklar, hırsı kendinden büyük kişiler tarafından kullanılarak ölüme sürükleniyor. 14-15 yaşındaki çocuklar MESEM’lerde ucuz iş gücü olarak kullanılıyor ve can veriyor. Sadece 2025 yılında MESEM’lerde 16 çocuk işçi hayatını kaybetti. Bu sistemi kabul etmeyen ve iş cinayetleri sonucu ölen çocuklara dikkat çekmek isteyen Türkiye İşçi Partili öğrenciler Milli Eğitim Bakanlığı’nın düzenlediği Mesleki ve Teknik Eğitim Zirvesi Çalıştayı toplantı salonunda protesto gerçekleştirdiler. Protestoyu yapan öğrencilere ne olduğunu düşünmek pek de zor değil tabi. Gözaltına alınan 17 öğrencinin 16’sı ifadeleri alınmadan tutuklandı. Suçları neymiş peki, “Mala zarar verme.” Hangi mala? Neye zarar? Çocuklar hayatını kaybederken kravatlı, bıyıklı adamların çalıştay adı altında toplanıp çocukların emeğini peşkeş çektiği kokteyl masalarına mı? Birilerine hakaret etmekle suçlanmışlar. Bazıları babaları sayesinde özel okullarda okurken; inşaatlarda ezilen, ölen çocuk işçilerin hakkını savunarak mı hakaret etmişler?

Sıra arkadaşlarımızın hiçbiri yüzlerinin kızaracağı bir şey yapmamıştır. Cevabı belli zaten ama MESEM’in........

© İz Gazete