MÜMKÜN insanlarıydık biz. Böyle gördük, böyle belledik…

Böyle eğitildik.

Atalarımız her zaman bize bu yönde örnek oldular.

Mümkün olan makul olandı. Doğal olandı.

Herkes kendi mümkünü içerisinde Rabbimizin kendisine bağışladığı yetenekleri açığa çıkarmak için çabalardı.

Mükemmelliği burada arardı.

Kendisi olmaya çalışırdı.

Saflığını daha da durulaştırmak için emek çekerdi.

Orijinal olmak en muhteşem mükemmellikti.

…

ELBETTE bu her alanda olamazdı.

Şahsına münhasır olurdu.

İlim ehliyse burada rusuh sahibi olmayı hedeflerdi.

İrfan yolcusu olmayı dileyen ise ehl-i kalp olmayı hedeflerdi. İçsel yolculuğuna odaklanırdı. Kendilik bilinci basamaklarını anlayarak, gelişerek ve iyi yönde dönüşerek çıkardı.

Sanatkâr sanatına, zanaatkar işine derinleşirdi.

Her sahada at koşturmanın beyhudeliğini çözmüş olmanın en mühim işaretiydi bu anlayış.

…

DEVRAN döndü. Zaman başkalaştı.

İnsanlar şaştı.

Ölçüler karıştı.

Kalpler bunaldı ve bulandı.

Akıl dumura........

© İstiklal