Değerli Okurlarım,

İnsanız, bazen öksürürüz…

Durduk yere, hiçbir hastalık yokken, ciğerinin tam ortasında bir düğüm varmış gibi…

Sanki nefes, içeride bir yere takılmıştır da çıkmak için yol arıyordur. Öksürük dediğimiz şey bazen bir virüsün, bazen bir tozun, bazen de sadece birikmiş bir nefesin işaretidir. Ama tek başına hastalık değildir. Öksürük, içeride bir şeylerin yolunda gitmediğini haber veren bir semptomdur sadece. Yani beden “Bir şey sıkıştı, onu düzenlemem gerekli” der ve öksürürüz.

Aslında hayatta da tam böyleyiz, hayat da bize tam bunu fısıldar.

Bazen içimizde öyle sözler birikir ki sevgili kardeşlerim,

Söylenmemiş cümleler, yutkunulmuş kırgınlıklar, tutulmuş nefesler, daha neler neler…

Biriktirdikçe ağırlaşır, ağırlaştıkça içimize çöker. Ve biz farkında olmadan aklımızda ve ruhumuzda bir tıkanıklık oluşur.

Ne zaman ki beden öksürerek ciğerlerini temizler, keşke biz de ruhumuzun ciğerlerini öksürerek temizleyebilsek, diye düşünürüz de maalesef çoğumuz bunun için harekete geçemeyiz.

Kırılır, ses çıkarmaz; üzülür, içine atar; yorulur, belli etmez.........

© İstiklal