Tarih boyunca İslâm coğrafyasını en çok yaralayan, düşman orduları değil, "Müslüman" kisvesi altında hareket eden iç düşmanlar olmuştur. Bugün bu gerçek, Endülüs'ten Anadolu'ya uzanan acı tecrübelerle sabittir.

Endülüs'ün son kalesi Gırnata'nın 1492'de düşüşü, sadece dış saldırıların değil, aynı zamanda "dönme"lerin ve din tüccarlarının ihanetinin eseriydi. Tarihçiler, bu çöküşte iç ihanetin payının @'lar seviyesinde olduğunu belgelerle ortaya koymaktadır.

Osmanlı'nın çöküş sürecinde ise "ıslahat, yenileşme, hürriyet, eşitlik, ittihat ve terakkî" maskesi altında İslâmi değerleri aşındıran bir kesim, 600 yıllık çınarı içten çürütmüştür. Batılı güçlerle iş birliği yapan sözde aydınlar ve sözde din adamları, Yüce Osmanlı Devleti’nin temellerini oymuştur.

Tarih bize acı bir gerçeği tekrar tekrar fısıldıyor: En büyük yıkımlar içeriden gelir. Haçlı seferlerinin kapılarını içerden açanlar da Moğol istilasına zemin hazırlayanlar da Osmanlı’nın çöküşünde Batı’nın en büyük destekçisi olanlar da hep bu tip “iç maskeliler” olmuştur.

Bugün ise tablo sadece modernleşmiş bir hâl almış durumda. Siyonizmin, emperyalist projelerin ve küresel güç mühendisliğinin önünü açanlar, çoğu kez yine “İslâmcı” görüntüsüyle sahneye çıkan bu yapılar olmuştur diye düşünüyorum.

Bu süreçlerde İslâm Dünyasında toplumsal bölünme stratejisi ise en acımasız olanıdır. Ehl-i sünnet ve’l-Cemaat mütedeyyin Müslümanlara ambargo uygulanmış, gerçek alimler medyadan tecrit edilmiş, eğitimlerde "mezhepsizleştirme" projesi yürütülmüştür. Bu, Haçlı seferlerinin ve Siyonizm projelerinin önünü açan en etkili yöntem olmuştur.

Bugün "Müslüman" maskesi takanlar, ümmetin birliğini parçalamakta, Haçlı ve Siyonist projelere hizmet etmektedir. Gerçek Müslüman, bu ihanet şebekelerine karşı uyanık olmalı, din tüccarlarının oyunlarını bozmalıdır. En büyük cihad, münafıklarla mücadeledir. Çünkü dış........

© İstiklal