Asgari ücret tespit komisyonu görevini tamamlar tamamlamaz, toplumun geniş kesimlerinde aynı anda iki farklı sessizlik yankılandı.

Biri ay sonunu getirme umudunu biraz olsun diri tutan çalışanların derin nefesi; diğeri ise bazı işletmelerin vitrinlerinde çoktan etiket değiştirmeye başlamış olan suskun, aceleci bir fırsatçılığın sevinci.

Oranı yetersiz gören işçi sendikaları cephesi de itirazı dile getirdi.

Daha zam cüzdanlara yansımadan, fiyatlar raflara yansıtıldı. Bu bir refleks değildi. Asgari ücret ocak ayında çalışacak ve şubatta ödemesini alacak. Bir ay önceden

Ne var ki piyasada sıkça rastladığımız tablo; ücret artışı, üretim maliyetlerinin yalnızca bir kalemini ilgilendirdiği hâlde, bütün maliyet kalemleri sanki zincirleme artmış gibi nihai fiyata yüklenir. Bu, matematikle değil, alışkanlıkla açıklanır. Alışkanlık ise ahlaktan bağımsız değildir. Ahlakınızı alışkanlıklarınıza yansıtmazsanız, alışkanlıklarınız ahlakınız oluverir.

Bir işletmenin maliyet yapısına bakıldığında işçilik giderleri birçok sektörde toplam maliyetin sınırlı bir yüzdesini oluşturur. Hizmet yoğun sektörlerde, daha açık bir ifade ile cirosuna oran ile çalıştırdığı işçi sayısı yüksek olan işletmelerde, elbette asgari ücrete yakın veya aynı oranda zam normal karşılanabilir.

Kimi sektörlerde yüzde on, kimisinde yüzde yirmi, kimisinde ise daha da altındadır. Buna rağmen fiyatlar, işçilikteki artış oranı kadar değil, çoğu zaman onun katbekat üzerinde artırılır.

İşçilik zam mı aldı? Öyleyse kira da........

© İstiklal