​Ortadoğu'nun stratejik denkleminde Türkiye ve İsrail, tarihsel olarak inişli çıkışlı bir ilişki yumağı içinde olsalar da, son yıllarda yaşanan gerilimler bu rekabeti artık doğrudan askeri temas riskini barındıran bir boyuta taşımıştır. Ankara-Tel Aviv hattında yükselen bu tansiyon, ideolojik ayrışmaların ötesine geçerek, Suriye ve Gazze olmak üzere iki kritik coğrafyada somut çatışma alanlarına dönüşme potansiyeli taşımaktadır.

​Bu derinleşen krizin ana kaynağı, Esad rejiminin yıkılmasıyla Suriye'de oluşan büyük güç boşluğu ve Gazze'deki "ertesi gün" senaryolarında yaşanan köklü vizyon farklılığıdır.

​İsrail’in geleneksel "Savaşlar Arasındaki Savaş" stratejisi, İran’ın ve vekillerinin Golan sınırına yerleşmesini engellemeye odaklıydı. Ancak Suriye'de yeni bir aktörün, yani Türkiye’nin desteklediği Ahmed Şara liderliğindeki geçiş hükümetinin 200 bin kişilik bir askeri gücü konsolide etme çabası, Tel Aviv'in güvenlik paradigmasını kökten değiştirmektedir. İsrail, kendi kuzey sınırında hızla güçlenen, ideolojik olarak temkinli yaklaştığı ve Türk askeri danışmanlığı ile hava........

© İstiklal