Bir önceki yazıma “bu notları Suriye'den yazıyorum” diye başlamıştım. Bu yazımı Türkiye'de yazıyorum. Çünkü 3 günlük Suriye Gezisini tamamlayıp elhamdülillah güzel ve büyük Ülkemize döndük.

Ülke denildiğinde Müslüman'ın aklına ve yüreğine tüm Ümmet'in yaşadığı coğrafya gelmeli, Suriye de Ümmet'in bir Ülkesi ve aklımızda ve yüreğimizde yeri var.

Bu yazıda Suriye'nin iki büyük şehrinde gerçekleştirdiğimiz ziyarete dair gözlemlerimi yazacağım.

“Şam, Suriye'nin beyni, Halep Suriye'nin kalbidir.”Önce bunu belirtelim. Yani Türkiye'de Ankara ve İstanbul gibi. Ankara aklımız, İstanbul kalbimiz. Bir insan için en mühim iki uzvu akıl (beyin) ve kalp (yürek)’tir. Bizim için Ankara ve İstanbul nasılsa Suriyeliler için Şam ve Halep öyledir.

Şam (eski ismi Damascus) dediğimiz zaman tarihi bir şehir akla gelir. Dünyanın ilk yerleşim yerleri zaten Ortadoğu olduğu için Şam şehrinin kadim bir yerleşim yeri olduğu hemen anlaşılır. Şam Bizans'ın bir şehri iken Hazreti Ömer (ra) döneminde fethedilerek İslam Devleti topraklarına katılmıştır. 1516 yılında Yavuz Sultan Selim tarafından fethedilerek Osmanlı topraklarına dahil edilmiştir. Bu durum 400 yıl kadar böyle devam etmiş, maalesef 1917 yılında elimizden çıkmış, o zamanın emperyalist güçleri (İngiltere, Fransa ve Rusya) Ortadoğu'yu cetvelle taksim ederken Suriye Fransa'ya “sömürge payı, sanki bir hırsızlık ganimeti gibi” verilmiştir. Fransa Suriye'den 1946 yılında çekilince Suriye'de kısa süre bir başka hükumet tesis edilse de 1967-2024 yılları arasında (yaklaşık 60 yıl) zalim Esed (Hafız Esed ve oğlu Beşşar Esed) dönemi hüküm sürmüştür. Suriye'de 2010-2024 yılları arasında iç savaş yaşanmış ve 2024 yılında (8 Aralık 2024 günü Özgür Suriye Güçleri. Muhalif Kuvvetler Şam'ı ele geçirince) yeni bir rejim tesis edilmiştir. Artık Suriye'de yepyeni ve umut vaat eden bir hükumet var.

Suriye'deki tarihsel süreci kısaca özetledikten sonra seyahat notlarımıza devam edelim.

Şam'daki en muazzam tarihi eser Emevi Camii (Beyaz Camii)’dir. Allah nasip eyledi 24 Ekim........

© İstiklal