Babamın arı kovanlarının başında saatlerce sessizce oturuşunu hiç unutmam. Bir gün fısıldadı: “Bak oğul, bütün eğitim sisteminin sırrı, bu kovanın içinde. Her arının bir görevi var, evet. Ama asıl sihir, o küçücük çiçeklerden koskoca bir balı, yani bütünsel bilgiyi yapmalarında.”

Gerçekten de kovandan çıkan her arı, farklı bir yöne dağılır gibi görünse de, hepsi nihayetinde aynı balın hizmetindeydi. Komşumuzun sadece tek bir çeşit meyve ağacı olan bahçesi, babamın arıların ziyaret ettiği karışık bahçesi kadar verimli değildi. “Ağaç yaprağıyla gürler,” derdi babam; bu, ekosistemin ve dolayısıyla öğrenmenin sırrıdır.

Sınıfta Sosyal Bilgiler dersinde işlediğimiz “erozyon” konusunu, öğrenciler kuru bir tanım olarak ezberliyordu. Ta ki matematikten açı ve eğim hesaplarını, resimden toprak katmanlarının dramatik çizimini ve edebiyattan toprak ağıtlarını aynı projede birleştirene kadar. O an, toprak sadece bir 'konu' olmaktan çıkıp,........

© İstiklal