Özür dilemek: Türk Dil Kurumu sözlüğüne göre ”Yaptığı bir yanlıştan ötürü bağışlanmasını istemek” anlamına geliyor. Tanım yapılırken herhangi bir yaş sınırı belirtilmemiş. Herhangi bir meslek grubu veya zümre de hedeflenmemiş. Ama bizim kültürümüzde, toplumumuzda insanlar nedense özür dilemeyi kendine zül addediyor. Haksız oldukları durumlarda bile…

Geçenlerde bir öğrencimden özür diledim kalbini kırdığım için. Bütün sınıf çok şaşırdı, bir öğretmenin veya büyüklerinin onlardan özür dilemesine. Ne kadar acı değil mi? Sırf onlardan büyüğüz diye hatalı olduğumuz bir konuda bile özür dilemeye tenezzül etmiyor oluşumuz. Bir düşünelim; 14 yaşına gelmiş bir çocuk, bir öğrenci, bir birey… O yaşına kadar hiçbir öğretmeni, ebeveyni, ağabeyi, ablası yani hiçbir büyüğü onlardan özür dilememiş. Dilememiş ki ben dileyince şaşırıyor çocuklar. Peki neden? 14 yıl boyunca bir büyüğü tarafından hiç mi kalbi kırılmamış bu çocuğun, hiç mi haksızlığa uğramamış, hiç mi kendisine karşı yanlış bir davranışta bulunulmamış? Yoksa biz büyükleri olarak bunu kendimizde hak mı görmüşüz?

Bir akranımıza, büyüğümüze, iş yerindeki amirimize karşı yaptığımız en ufak hatada bile –hatta kimi zaman haklı olduğumuz durumlarda bile- binlerce kez özür dilerken lafa gelince ”en değerlilerimiz, en kıymetlilerimiz” olan çocuklarımızdan özür dilemekten neden imtina ediyoruz? Bunu onlara çok görüyoruz?

Sigmund Freud’un da dediği gibi ”Özür dilemek, sizin haksız olduğunuz manasına gelmez. Karşınızdaki insana verdiğiniz değerin, egonuzdan yüksek olduğunu gösterir.”

Ezcümle; bugüne kadar kırdığımız, üzdüğümüz bütün çocuklardan özür dileyebilmek umuduyla…

The post Bir Çocuktan Hiç Özür Dilediniz mi? first appeared on İnsaniyet.