Şeyh Hasan, Molla Cemil, Molla Yusuf, Molla Abdulcelil ve daha pek çok hocanın bulunduğu bir âlimler ekibi, köyde imamlık yapan Molla Halil’i ziyaret ederler. Yemeklerini yer ve çaylarını bahçede içerler.

Sohbet arasında söz bir ara tarikatlara gelir. Şeyh Hasan Efendi, arkadaşlarına, hangi tarikata mensup olduklarını sorar. Kimi Nakşî, kimi Kadirî olduğunu söyler. Sıra Molla Yusuf’a gelince, Abdulcelil Hoca ondan önce devreye girer:

“Molla Yusuf ‘Ekelâni’ tarikatındandır.”

Başta Şeyh Hasan olmak üzere herkes şaşırır:

“Bu tarikatı ben yeni duydum. Kurucusu kimdir, virdleri/zikirleri nelerdir?”

Abdulcelil Hoca cevaplar:

“Bu tarikat, dediğim gibi ‘Ekelâni’ (yiyiciler) tarikatıdır. Bu tarikatın kurucusu Molla Yusuf’tur. Tarikatın esası, ‘Ekele’ (yedi/yemek) ile başlar, ‘Şeribe’ (içti/içmek) ile devam eder ve ‘Fena fin nevm’ (uykuda yok olma, bol bol uyuma) makamı ile sona erer.”

İşin bir latife olduğunu anlayanlar tebessüm ederken, hocanın biri bir hakikate işaret eder:

“Böyle bir tarikat kurarsan, Yusuf Hoca hiç merak etme, çok mürid bulursun!”

Bu hadisenin Gaziantep’te yaşanmış olmasının ötesinde bir anlamı var. Merak edenler için hemen konuya girelim.

Gaziantep gelişen, geliştiren, yenilenen, üreten, kucaklayan, kucak açan, yetiştiren, örnek olan model bir şehir. Gerek doğudan, güneydoğudan ve ülkemizin farklı bölgelerinden gerek başta Suriye ve Irak olmak üzere değişik ülke ve kıtalardan gelen her insana; evinde, işyerinde, mahallesinde yer vermiş bir şehirdir.

Dışarıdan gelen insan gücünü, sermaye birikimini, mesleki tecrübesini, dostluğa, kardeşliğe, üretim ve pazarlamaya dönüştürmüş bir şehirdir.

Binlerce yıldır var olan kültürleri, sayısız ülkelerin tecrübelerini, ticaret yolu üzerinde olmanın avantajını çok iyi değerlendiren Gaziantep her yöreden, ülkeden aldığı lezzetleri geliştirerek mutfağına ekledi. Ve zenginleştikçe zenginleşti.

Özellikle son yirmi yılda bu özellikleriyle ekonomi ve gastronomide büyük mesafeler kat etti. Yemek dendi mi Gaziantep, Gaziantep dendi mi yemek ve tatlılar akla gelir oldu. Değişik illerden günübirlik gelip yemek ve tatlı yiyen ve akşam da evine........

© İnsaniyet