varlığından korkarken
nasıl da cesurdum hükümlerine karşı
kalbimin ücra bir köşesinde
doludizgin atlar gibi ilerliyor karanlık
diğer köşeleri henüz aydınlık
harflerim eksilirken alfabemden
kelimelerim siliniyor defterimde
defalarca kuşatılsa da
zapt edilemeyen kalelerim var
bir gölge yükseliyor gölgelerin içinden
ve bulutlara değiyor kalelerimin burçları
zehirli hediyeler alıyorum tanımadığım ellerden
bağışlıyorum şehrimin sokaklarını
yüzlerini bile yitirmiş kipkirli ellere
insanları asıyorlar her........