Seyyid Şükr
(Kerkük, 1786?-?, ?)
fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
biz cihâna zâhidâ seyrâna gelmişlerdeniz
âb ü âteş ẖâk ü bâdız câna gelmişlerdeniz
ẖıżrveş bu çeşme-i ḥayvâna gelmişlerdeniz
raḥm-ı mâderden bu köhne kâna gelmişlerdeniz
yeddi ḳırḳdan ṣoñra bu vîrâna gelmişlerdeniz
(Ey Zahit, cihana biz seyretmek için gelmişlerdeniz. Su, ateş, toprak ve havayız; can için gelmişlerdeniz. Hızır gibi bu canlılar çeşmesine gelmişlerdeniz. Ana rahminden bu köhne kaynağa gelmişlerdeniz. Kırkından sonra bu yıkık dökük yere gelmişlerdeniz.)
II
ey dirîġâ fırṣatı fevt eyledim dünyâ-içün
‘ömr azaldı geçdi devrân bir leb-i ḥamrâ-içün
dînimi dünyâya verdim mehveş-i her-câ-içün
kendimi dîvâne ḳıldım nergis-i şehlâ-içün
cüġdvâr vîrânede efġâne gelmişlerdeniz
(Yazıklar olsun, dünyalık için fırsatı kaçırdım. Ömür azaldı, zaman kırmızı bir dudak için harcandı. Kararsız bir ay yüzlü için dinimi........© İnsaniyet