Konvencija koju je usvojila Generalna skupština Ujedinjenih nacija 1973. godine prepoznaje aparthejd kao jedan oblik zločina protiv čovečnosti i definiše ga kao sistematsko ugnjetavanje koje na organizovan način sprovodi vladajući režim ili jedna grupa nad pripadnicima druge identitetske grupe. U spektru akata koji se navode pominju se ubistvo, ograničavanje sloboda i dostojanstva, neosnovano hapšenje ljudi i vršenje nasilja, nehumani uslovi života i, da izdvojimo, sprečava se učešće ugnjetene grupe u političkom, društvenom i kulturnom životu, uključujući religiju i religijske običaje. Takođe, sprečavaju se pravo na rad, slobodan ulazak i izlazak iz zemlje i pravo na mirno okupljanje i udruživanje. Rimskim statutom Međunarodnog krivičnog suda 2002. godine potvrđene su ove kvalifikacije.

Svi pobrojani oblici aparthejda očigledni su u ponašanju koje prema pripadnicima srpskog naroda sprovode privremene institucije samouprave koje je 2001. godine uspostavio Unmik.

Treba li da se podsećamo svih zlodela prema građanima srpske nacionalnosti – ubistava, atentata na decu i ranjavanja, prebijanja, neosnovanih hapšenja i izmišljenih optužnica, upada u privatne kuće i manastire, privođenja bivšeg direktora Kancelarije za Kosovo i Metohiju Marka Đurića, sprečavanja ulaska na Kosovo i bogosluženja poglavara Srpske pravoslavne crkve Nj. s. patrijarha Porfirija i drugih episkopa, konstantnog rušenja srpskih grobalja i hramova, ukidanje političke volje Srba kontejnerskim izborima i, naravno, ukidanja dinara, bez kojeg je zaustavljen život srpske zajednice i, kao nedvosmisleni pokazatelj da su sve ove mere usmerene na etničko čišćenje – 11 godina odbijanja da se uspostavi Zajednica srpskih opština, što je minimalni uslov za opstanak Srba na ovom prostoru.

Studija „Prevazilaženje aparthejda” (Overcoming Apartheid), univerziteta u Mičigenu (2005), koja se bavi istorijatom aparthejda u Južnoj Africi i njegovim prevazilaženjem, navodi da je u periodu od 1960. do 1983. godine oko tri i po miliona........

© Informer