Roboski’de gece erken iner. Dağların gölgesi ağırdır; sesler çabuk yutulur. 28 Aralık 2011 gecesi de böyleydi. Sınır hattında yürüyen çocuklar ve gençler, sırtlarında mazot bidonlarıyla eve dönüyordu. Bu yol, onlar için yalnızca bir geçim yolu değil, yıllardır süregelen yoksulluğun dayattığı bir mecburiyetti.
Gökyüzünden gelen uğultu önce ayırt edilemedi. Ardından patlamalar duyuldu. Sonra derin bir sessizlik çöktü, o sessizlik 14 yıldır hâlâ sürüyor.

Roboski bir hata değildi. Bir “istihbarat yanlışı” hiç değildi. O gece yaşanan Kürtlerin hayatının bu ülkede nasıl tartıldığını gösteren çıplak bir gerçekti. Ne bir çatışma vardı ne de bir tehdit. Olan tek şey, sınırda yaşayanların gündelik hayatına sinmiş yoksulluktu ve bu ülkede yoksulluk özellikle Kürt coğrafyasında çoğu zaman suç sayıldı.

Bombalar düştüğünde orada birer hedef değil, hayatlarının başında insanlar vardı. Ölenlerin çoğu çocuktu. Hayatla aralarındaki mesafe, taşıdıkları yük........

© İlke TV