Yazı yazmak, şiir yazmak, bilginin peşinden koşmak aslında sarsıntısı bol bir başka dünyanın içine girmektir.
Bu yaşamda kimi zaman durgunluk olsa da çoğu zaman fırtınalı bir yolu vardır insanoğlunun.
Yürek sarsıntısıdır bunun diğer adı.
Duyguların depremidir.
Gökyüzünden ay ışığını alıp yere çarpmaktır kimi zaman bu duygunun bir diğer adı da.
Bazen de o saydam, o duru, o doyumsuz yarı aydınlıkta uzun bir yolculuğa çıkmaktır.
Bilgi denizi insanın özgürlüğünü hissettiren duygularla doludur. Bu anlamda şair, yüreğinde sonsuz bir sevgi besleyendir. Özgürlüğün, mutlu yaşamın temeli olduğuna inanır. Yine şairin yüreği, çekilen acıların, bitmeyen yoksulluğun, sonu gelmeyen özlemlerin, dökülen gözyaşların insanlığın değil, sadece kötü niyetli, bencil kişilerin bireysel kötülüklerinden geldiğine inanır.
Sevmek, sevebilmek, ne kadar güzel yaşamda. İnsanlar birbirlerini daha çok sevseler hiç şüphesiz yaşam bu kadar ağır olmazdı. Hangimiz hasret değil ki dev sevdalara. Hangimizin özlemi değil ki can dediğimiz dostluklara..
Bir sevgi ne kadar büyük olursa olsun, bitti mi biter, aradaki bağın sıcaklığı yok olur gider. Ve biten bir ilişkiyi tekrar başlatmak mümkün değildir. Kırılan parçaları bir araya........