"Bu hastanede hayati risk olmadıkça kürtaj yapılmıyor hanım efendi" dedi sekreter. Ama kadın ısrar ediyordu. "Ben mecburum çünkü zaten 4 çocuğum var bakamam. Kürtaj yapan bir doktor bulmak zorundayım." Kadın kızgın bir şekilde ilerlerken selam verdim kadına. "Neden kürtaj yaptırmak istiyorsunuz?" dedim. "4 küçük çocuğum var bakabileceğimi hiç sanmıyorum o yüzden." dedi. "Benim de 4 çocuğum var. İlk çocuğum da dahil hepsinde ben hazır değilim demiştim ama hepsini çok seviyorum. Büyükler üniversiteye gidince küçükle kalakaldık. İyi ki doğmuş dedik. Hem belki bu çocuk hepsinden hayırlı olacak. En çok onu seveceksin, çocuklar rızkıyla doğar, vebaline girme, onun da yaşam hakkı var." dedim.

Sonra hastanede sıra bekleyen başka bir tesettürlü bayan geldi yanımıza. O da kendini kürtaja zorlayan kayınvalidesiyle mücadelesini uzunca anlattı. O esnada ikna etmeğe çalıştığımız kadının kocası geldi. Bir tur da onu ikna etmeye çalıştık. Kocası daha mülayimdi. "Benim maaşım var bakarım. Kendisi istemiyor." diyerek topu karısına attı. Çocukları da etrafımızda dönüp ne konuştuğumuzu anlamaya çalışıyolardı. En son cümlem şu oldu. "Bu çocuk doğup büyüyünce siz bizi hatırlayacaksınız. İyi ki beni vazgeçirmişler diyeceksiniz."

Kürtaj yaptırmak isteyen........

© Hür Haber