Seksenlik ihtiyar ormanda yürürken bir anda karşısına bir ayı çıkıyor. Ayı ayağa kalkıyor, belli saldıracak. Tecrübeli ihtiyar biliyor koşarak kaçamayacağını ayıdan, son bir umut belki kandırırım, korkuturum diye bastonunu tüfekmiş gibi yapıp, nişan alıyor ve sanki ateşlemişmiş gibi puff sesi çıkartarak bastonunu doğrultuyor.

O sırada bir mucize oluyor ve bastondan gerçekten bir silah sesi çıkıyor ve ayı cansız bir şekilde devriliyor.

N’oldu, olamaz mı dediniz? Ama hani pozitif düşünceydi, evrene pozitif enerji yayarsak olurdu? Bize gelince ufacıcık vekalet ücretinden[1] kaçınıyorsunuz da psikologlara avuçla para döküyorsunuz, sonuç; olmasını istediğini kağıda çiz, beyin ayırt edemez kurgu ile gerçeği, ileride bu da gerçek olur. Bizim hikayemiz de böyle olamaz mı?

İstihbarat dünyasında geçerli bir kural vardır; eğer ortada birden fazla ihtimal varsa aralarında en basit olan ihtimal geçerlidir. Hikayemiz yukarıda yazdığı gibi olabilir ya da tam o esnada elinde gerçek bir silah tutan bir avcı tüfeğini ateşleyip ayıyı öldürmüş olabilir; duyduğumuz silah sesi de ondan çıkmıştır.

İşte bizim Hayrettin Amcamız[2]’ın da başına aynısı gelmiş; çocuk kendisinden sanarken meğer eşi başkasından hamile kalmış. NPHK m. 6 da evli kadının kürtaj........

© Hukuki Haber