Yanımda ama yok gibi... |
Yeşim Hanım merhaba, dört yıldır bir ilişkim var. İlişkinin başında çok yakındık; arkadaşlarımızı, ailelerimizi tanırdık, hayatlarımız iç içeydi. O zamanlar her şey daha açıktı, daha doğaldı.Yaklaşık sekiz ay önce sevgilim benden bazı şeyleri saklamaya başladı ama bu bildiğimiz saklama gibi değildi. Daha çok eksiltme gibiydi. Gün içinde nereye gittiğini, kimle görüştüğünü eskisi gibi anlatmaz oldu. Sormazsam söylemiyor, sorarsam kısa kısa geçiştiriyordu. Bir gün tesadüfen bir kafede karşılaştık. Bana o gün evde olacağını söylemişti. Yanında biri vardı. Kadın mı arkadaş mı tam anlayamadım ama beni tanıştırmadı. Ayakta kısa bir selamlaşmadan sonra ayrıldık. O an çok bir şey söylemedim ama içime oturdu. O günden sonra fark ettim ki benim bilmediğim bir hayatı yavaş yavaş kuruyor. Bazı günler ortadan kayboluyor, sonra hiçbir şey olmamış gibi davranıyor. Eskiden bana sorduğu, önemsediği şeyler artık ilgisini çekmiyor. Yanındayken bile kendimi dışarıda hissediyorum.Elimde “beni şu kişiyle aldattı” diyebileceğim net bir şey yok. Ama his olarak çok yalnızım. Yanımda ama yok gibi. Aldatma bazen insanın hayatından sessizce çıkarılmasıymış, bunu anladım. Bu ilişkinin bitip bitmediğini, yoksa benim mi geç fark ettiğimi bilmiyorum. Kalmak mı daha çok can yakıyor, gitmek mi emin olamıyorum. Bildiğim tek şey, bu belirsizlikle yaşamanın bana iyi gelmediği…
Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili okurum; insanoğlu çokça şeyi yapmaya muktedirdir. Buna iki ayrı hayatı yaşamak da dahil ama çekirge bir sıçrar, iki sıçrar, üç ve dört de sıçrayabilir-beceriye bağlı- ama sonunda onun başına vurup ezebilirler de değil mi? Sizin çekirge de 8 aydır sıçramış durmuş artık başına vurmanın zamanı gelmiş. Kimsenin sizi kandırmasına, aptal yerine koymasına izin vermeyin. Bu kadar hayatınıza girmiş, aileleriniz tanışmış, her şeyinizle ilgilenmiş olan sevgilinizin yavaş yavaş........