Hepsi birikip içimde kalıyor |
Yeşim Hanım merhaba; bir buçuk yıldır bir ilişkim var. Büyük kavgalarımız hiç olmadı; bağırmalar yaşanmadı. Ama son zamanlarda içimde büyüyen bir kırgınlık var. Sevgilim kötü biri değil; bana bağırmaz, hakaret etmez. Ama küçük küçük şeylerle canımı yakıyor. Doğum günümde “Sonra kutlarız” deyip geçmesi, önemli bir günümde aramaması, anlattığım bir şeyi yarım kulak dinlemesi gibi… Tek tek bakınca “abartma” diyorum kendime ama hepsi birikip içimde kalıyor. Geçen ay ailemle ilgili zor bir dönemden geçtim ve ona anlatmak istedim. Dinledi ama sanki beni mecburen dinledi. “Geçer bunlar” deyip konuyu kapattı. O gün kendimi çok yalnız hissettim. Sonra fark ettim ki sevincimi bile onunla paylaşamaz olmuşum; anlattığımda ya ilgilenmiyor ya da konuyu başka yere çekiyor. İhtiyacım olduğunda omzunu hissedemiyorum ama ortada da “yanlış” diyeceğim net bir şey yok. Kendime kızıyorum, “Bu kadar şeyi kafana takma” diyorum ama ikna olmuyorum. Büyük sorunlar yokken, bu küçük ihmaller insanı böyle yorar mı? Sevgi varsa bunlar normal mi, yoksa ben bir şeyleri görmezden mi geliyorum?
Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili genç okurum; bugün sevgiliniz yarınlarda evleneceğiniz kişi olacaksa küçük küçük şeyler dedikleriniz sizi büyük büyük dertlendirecektir. Sevgiliyken ihmal edilmiş bir kadın “evliyken düzelir, değişir” umuduna kapılmamalı. Zorlayarak birini istediğiniz kıvama sokamazsınız. Sizin ona yüklemeye çalışarak elde edeceğiniz ilgi sizi mutlu eder mi? Her şey sevgilinizin içinden gelerek yaptığında, düşünüldüğünde anlamlı olur; sizi mutlu eder. Bu kısım böyle olsa da herkesin sevgisini gösterme şekli ayrıdır. Kimi ince düşüncelidir her şeyinizle ilgilenir, kimiyse kendinden bir şey katmadan duvar gibi sever. Duvar da bildiğiniz üzere ruhsuz ve soğuktur, size bir şey katmaz. Katmayınca da size geçmez. Erkek arkadaşınız da kendince sizi seviyordur ama size hissettiremediği bir duyguyla yanınızda olması mutlu etmeye yetmez. Kendi kendinize........