Merhaba Yeşim Hanım; ben üç kardeşin ortancasıyım. Küçük kardeşim çocukluğundan beri daha hassas, daha kırılgan bir yapıya sahipti. Annemle babam da hep ona karşı daha anlayışlı olmamız gerektiğini söylerdi. Yıllarca bunu doğal karşıladım. Son bir yılda kardeşimin davranışları hem beni sıkıntıya sokuyor, ruhen tüketiyor. Yaklaşık bir yıl önce kardeşim işini kaybetti. Başlarda hepimiz kenetlendik, destek olduk ama zaman geçtikçe sorumlulukların büyük kısmı sadece bana kaldı. Ne zaman görüşmek ya da konuşmak istese koşuyorum, moral vermeye çalışıyorum, iş bulmasına yardım ediyorum… Fakat ne yaparsam yapayım hiçbir şey yeterli olmuyor. Sanki ben destek oldukça o daha da bana bağımlı hale geliyor. Geçen ay annem “Kardeşinin moralini ancak sen düzeltebiliyorsun, biraz daha yanında ol” dedi. O cümle beni çok düşündürdü. Çünkü benim de işim, evim, kendi hayatım ve kendi sorunlarım var. Yine de üzerime düşeni yapmaya çalıştım. Geçen hafta kardeşim telefonda ağlayıp “Kimsem kalmadı sadece sen varsın” deyince içimde büyük bir baskı oluştu. Yardım etmezsem kötü bir şey olacakmış gibi hissediyorum, yardım edersem tamamen bana yaslanıyor. Bunu onunla konuşmak istediğimde “Beni bırakıyorsun” diye alınıyor. Ailem ise farkında olmadan beni suçlayan bir tavırda: “Sen güçlüsün, o değil” Güçlü olmak tüm yükü taşımam gerektiği anlamına mı geliyor? Bilmiyorum, şu an kendimi hem suçlu hem de tükenmiş hissediyorum. Kardeşimi gerçekten çok seviyorum, kötü zamanında yanında olmak istiyorum. Ama bütün ailesel yükün sadece benim omuzlarıma yıkılmasından rahatsız oluyorum. Onu kırmaktan da korkuyorum.

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili okurum; “İyi olsa Allah’ın kardeşi olur deseler” de kardeş candır. Sırtını yasladığın en sıcak duvardır. Siz de kardeşinizin sırtını yasladığı bir duvar olmuşsunuz. Ne mutlu size… Güçlüsünüz, fedakarsınız, iyi kalplisiniz… Kardeşiniz sizden nasıl vazgeçsin? Ama her şeyin bir sınırı olmalı. Kardeşi kullanma boyutuna girmemeli, iyi niyet sömürülmemeli, o fedakar kardeşin de bir hayatı olduğu hem kardeşiniz hem aileniz tarafından düşünülmeli… Ancak pek düşünülmemişsiniz. Nasıl olsa o kuvvetli demişler, sizin üzerinize yüklemişler. O zaman artık siz kendinizi düşünmek, yükünüzü yavaş yavaş azaltmak zorundasınız. “Sen sarf ettiğin çabadan sorumlusun, sonuçtan değil” Bu sevdiğim bir sözdür çünkü........

© HTHayat