İlk defa bir meseleyi yazıp yazmama konusunda bu kadar arada kaldım. Bir tarafta yaratılmışların en kıymetlisi olan insan canı var bir tarafta ise insana emanet edilmiş dilsiz canlılar var. Bizim için birine taraf birine karşı olmak kolay değil.
Biz, birileri gibi her halükârda köpekler uyutulsun diyemiyoruz çünkü onlarda can taşıyor. Bu durumdan vicdanımız rahatsızlık duyuyor. Bazen bir köpek bazen bir kedi yolumuzu kesip gözlerimizin içine bakıp karnının aç olduğunu ima ediyor. Bir şeyler alıp veriyoruz mutlu oluyorlar. Bu hayvanlara nasıl kıyalım?
Bir köpeğin zehirlendiği videoya denk geliyor ve köpeğin gözyaşlarını görüyoruz, içimiz acıyor. Onlarınki de can, bu koskoca dünyada onlarında yaşama hakkı var diye düşünüyoruz fakat bu nasıl olacak bilemiyoruz.
Bazen de kendimizi köpekler tarafından saldırıya uğramış bir çocuğun ailesinin yerine koyuyoruz o zaman da önce can sonra canan diye düşünüyoruz. Yani insan canı kutsaldır ve devletin........