Güneri Cıvaoğlu’nu tanımayan var mı?
Gazeteci olmaktan çok bir film karakteri gibi yaşadığı için herhalde, yazılarını okumasa da tanımayan yoktur.
Ben onu 1983 yılında Ankara’dan İstanbul’a geldiğimde Güneş Gazetesi’nde tanımıştım.
Gazete yönetim değiştirince bizim de yollarımız ayrılmıştı. Daha sonra atv’nin ilk aylarında ve 2000’lerde Doğan grubunda çalışırken yine kesişti yollar. Ama uzaktan uzağa.. Sınırlı ölçülerle..
Yine de, dün ölüm haberini aldığımda zihnime hücum eden anılar “ne çok şey birikmiş” dedirtti.
O anılardan öne çıkanı ise 1983 seçimleri oldu.
Seçimlere birkaç ay kala Güneri Bey’i bir konuda uyarmak ihtiyacı hissetmiştim. Gazete, patronları ve yönetimi ile “askerin/ cuntanın adayı” Turgut Sunalp ve partisini destekliyordu. Oysa sahanın nabzı Özal’ın kazanacağını gösteriyordu. Bir toplantı sonrasında bu düşüncemi ilettim. İnanmadı. Son kavşağa kadar Sunalp’i desteklemeye devam etti. Sonuç malum!
*. *. *
Sonraki birkaç seçimde de, farklı adreslerdeki patron / yönetim katına ters düşerek aynı şeyleri yaşadım.
Kahin miydim? Elbette hayır! Patronlar ve yöneticilerden daha mı çok biliyordum siyasetin perde arkasını? Yine hayır!
Sadece gündemi herhangi bir kişisel beklentim olmadan ve tüm antenleri açarak izliyordum.
Hep yaptığım gibi.
Şu anda da yapmaya çalışacağım gibi.
Ben bu satırları yazarken İsrail’de siren sesleri yankılanıyordu.
Gazze saldırısı bambaşka bir seviyeye çıkmıştı zira. Sabah saatlerinde İsrail’in Lübnan’a kara harekatına giriştiği haberi gelmiş.. Bunu akşam saatlerinde İran’dan yağmur gibi yağan füzeler izlemişti.
Bölgesel, hatta belki küresel bir savaşın ayak sesleri dün çok daha yakından duyuldu.
Üstelik…
*. *. *
Bu kadarla kalmadı 1 Ekim notları.
Her şeyden önce “bayram değil seyran değil NATO bizi öptü!”
Şöyle: Hollanda eski başbakanı Rutte 1 Ekim itibariyle “resmen NATO Genel Sekreteri” olarak göreve başladı.
Rutte’nin bu........