Şu sıralarda Ankara’da olmak vardı.
Kulislerde dolaşmak, ufukta beliren kara bulutların ne zaman fırtınayla vuracağını anlamaya çalışmak vardı.
Lafın gelişi değil, öyle alametler belirdi ki gazeteci olarak heyecanlanıyorsunuz!
Mesela Hakan Fidan’ın, medyanın “itinayla atladığı” Suriye mesajı..
Elbette en çok da Bahçeli’nin canhıraş çabaları..
Ondan başlayalım.
*. *. *
Gazeteciler, ana haber sunucuları son derece dikkatli bir dille anlatmaya çalıştı. Oysa Bahçeli’nin Meclis grup konuşması sürece damgasını vuracak işaretlerle doluydu.
Bilmiyorum izleyenler ne düşündü; Bahçeli ekranlarda, seçmeninin içini acıtacak o görüntüleri vermeyebilirdi. Yürüyemedi.. Ayakta duramadı.. Hasta ya da çok yorgun olduğu piksel piksel hafızalara kazındı..
Peki neden? Sahiden neden gördük biz o anları?
Grup toplantısı yapılmayabilirdi. Kimse de “neden” diye sormazdı.
Ama şimdi NEDEN diye sormalıyız. Neden?
Acaba 1 Temmuz’dan, yani Sinan Ateş davasından önce -konuşmasına da yansıdığı üzere- net bir tavır koymak zorunda mı hissetti kendisini.
Dinlemekle yetinmedim, MHP’nin internet sitesinde yer verilen metni okudum.
MHP lideri, yakın geçmişte Ülkü Ocakları’nı emanet ettiği Sinan Ateş’in adını yine anmadı. Konuyu da “MAHUT CİNAYET DAVASI” sözleriyle çerçeveledi.
Buraya kadarı, ilk günden beri sergilediği tavır. Dolayısıyla şaşıracak bir şey yok.
Ancak bir cümle -bana göre- neden rahatsızlığına rağmen grupta konuşmaya geldiğini açıklıyordu:
“Şu hususu özellikle ifadeye mecburum ki, kimin kimlerle iş tuttuğunu, sağda solda nelerin konuşulduğunu, hangi iftira düzeneklerinin hazırlandığını çok iyi biliyor ve bunların hepsini takip ediyoruz.”
*. *. *
İFTİRA DÜZENEKLERİ.. Bahçeli’nin “mesaj” denilebilecek ilk -belki tek- cümlesi buydu. Öyle ya! 6 aydır suikast soruşturması konusunda neler yaşandığını biliyoruz. Savcının dosyadan alınması mı dersiniz.. Emniyet Genel Müdürlüğü bünyesinde kritik görevlerde bulunan isimlerin başına gelenleri mi hatırlarsınız..
Her hamle bize şunu gösterdi: Suikast soruşturmasının........