“Transformers: Başlangıç” (Transformers: One), 2007’de başlayan Transformers sinema filmlerinin sekizinci halkası… 1986’da gösterime giren ve televizyon dizilerini temel alan “The Transformers: The Movie”den sonra serinin animasyon formatındaki ilk filmi aynı zamanda.
Eric Pearson, Andrew Barrer ve Gabriel Ferrari’nin imzasını taşıyan senaryo, film serisini şekillendiren ana hikâyenin kökenlerine götürüyor bizi. Seri boyunca farklı serüvenlerini seyrettiğimiz Optimus Prime, Megatron ve Bumblebee gibi temel karakterlerin “orijin öyküsü” olarak da adlandırabiliriz “Transformers: Başlangıç”ı.
Josh Cooley’nin yönettiği film, temelde bir “en alttakiler” hikâyesi anlatıyor. Orion Pax (Chris Hemsworth) ve D-16 (Bryan Tyree Henry) Cybertron gezegenindeki iki maden işçisi olarak çıkıyorlar karşımıza. “Çark”ları olmadığı için dönüşme becerilerine sahip değiller ve o yüzden “transformers” olarak adlandırılan seçkin robotlar arasına kesinlikle giremiyorlar. Cybertron’daki işçi robotların hiçbirisinin dönüşüm çarkı yok ve hepsi çalışmak zorunda. Gezegenin lideri Sentinel Prime (Jon Hamm) genelde herkesin sevip saydığı, güler yüzlü, alçakgönüllü ve pozitif biri. Daha doğrusu, dışarıya öyle bir imaj veriyor. Madencilerin gündelik hayatları hakkındaki ilk izlenimlerimiz ise Cybertron’un “demir yumruk”la yönetildiğini gösteriyor bize. Orion Pax, D-16 ve onların şefi olarak çalışan Yüzbaşı Elita-1’in (Scarlett Johansson) maden ocaklarındaki çalışma deneyimlerine tanık olduğumuzda, toplumdaki katı hiyerarşik yapının ve rejimin baskıcı özelliklerinin farkına varmamak mümkün değil. Orion Pax ve D-16’nın yolu, ilerleyen bölümlerde maden ocaklarının en alt katında tek başına çalışan unutulmuş B-127 (Keegan-Michael Key) ile kesiştiğinde hikâyedeki “en alttakiler” motifi belirginleşiyor. Tıpkı kendileri gibi istenmeyen atıklar arasından çıkan dijital harita, onların önüne iki seçenek koyuyor. Ya ömürlerini orada geçirecek ve tümden unutulacaklar ya da kendi kaderlerini tayin etmek için harekete........