İnsanı insan yapan unsurların en başında edep gelir. Edep; haddini bilmek, Rabbini bilmek,yerini tanımak, ölçüsüzlüğe düşmemektir.
Aslında edep, kalpteki iman nurunun dışa yansımasıdır.
Edebi olmayan bir kalp, nurdan mahrum kalır.
Çünkü edep, Peygamber ahlâkıdır.

Kur’an-ı Kerim’de Rabbimiz, Peygamber Efendimize hitaben şöyle buyurur:

وانك لعلى خلق العظيم.
“Ve sen elbette yüce bir ahlâk üzeresin.” (Kalem, 4)
Bu ayet, Resûlullah’ın (s.a.v.) sadece davranışlarını değil, iç dünyasını da tanımlar. Çünkü edep, dış görünüşteki nezaketin ötesinde, kalbin Allah karşısındaki saygı hâlidir.

Edep: İlâhî bir Terbiyedir.

Hadis-i şerifte Peygamberimiz (s.a.v.) buyurur:

“Rabbim beni terbiye etti, terbiyemi ne güzel yaptı.”
Bu ifade, edebin kaynağının Cenâb-ı hakka ait olduğu ve onun Rububiyet ismine dayandığının delilidir.
Rabbimiz terbiye edicidir.
Edep, insanın kendini Rabbine ait bilmesidir.
Edep, kalbin “Ben değil, Sen!” diyebilme inceliğidir.

Mevlânâ der ki:

“Edep,........

© Habername