(Bir polemik, bir sitem, biraz mizah, biraz hakikat)

Bugün biraz iç dökelim… Hem gülümseyelim hem de düşünelim.
Malum, memleketin en yüksek tahammül mertebesine ulaşmış olması beklenen kesim kimdir?
Akademisyenler.
Yani okumuş, yazmış, analiz etmiş, sabırla araştırmış, ömrünü bilgiye adamış insanlar.
Ama gelin görün ki, bazen bu bilgelik, sabır ve olgunluk hâli, WhatsApp gruplarının o meşhur “grup kuralları” arasında bir anda buharlaşıveriyor.

“Bilim insanı” mı, “grup yöneticisi” mi?

Adamın biri — pardon, akademisyen olan bir adam — kendi alanında bir “akademisyenler grubu” kurmuş.
Sözde iletişim, dayanışma, paylaşım amacıyla…
İlk gün herkes mutlu.
“Ne güzel, bilimsel bir ortam, duyurular yapılır, etkinliklerden haberimiz olur, belki gençlerle yaşlılar kaynaşır” diye umut dolu katılımlar…
Ama bizim kahraman, elinde sanal bir kılıçla bekliyor.
Kılıç deyince öyle mecaz sanmayın, gerçekten keskin bir “banlama” refleksi var.
Grubun her paylaşımını denetleyen, her cümlede yanlış bulan, her gönderide “bu gruba uygun değil” diye ayar veren bir “grup disiplini müfettişi.”

Grupta o alanın emektarı bir hoca, zaman zaman paylaşım yapmakta ve gruptaki arkadaşların bunlardan istifade etmesini düşünmekte. Bu yaşlı akademisyen yönetici ile paylaşımlar, uyarı ve ayarla konusunda hem grupta hemde özelde konuda yazılmalar yapmış
En son yaşlı adam bir duyuru paylaşmış. Uluslararası bir sempozyum…
Yani alanla ilgili, faydalı bir şey.
Ama ne mümkün!
önceki ayarlarda olduğu gibi “Bu paylaşım grup ilkelerine aykırıdır.” şeklinde bir uyarı gelmeden
hop!
Yaşlı akademsiyen, sanki suçüstü yakalanmış gibi, “kulağından tutulup” gruptan çıkarılmış.

Sonra?
Sessizlik.
Bir süre sonra herkesin iç sesi aynı şeyi fısıldıyor:
“Bu kadar mı tahammülsüz olduk biz?”

Gruptan çıkarılmış akademisyen üzülmüş, kızmamış, kin ve nefret duymamış
Çıkarıldığına mı üzülmüş?

Tabi ki Asla ve Kat’a. Zira onun whatabında 17250 kişi ve 322 grup olduğu için........

© Habername