“Akıl, yaşta değil baştadır.” derler. Aslında akıldan kasıt; anlamak, kavramak ve teslim olmaktır. Yani kısacası, hayatı olduğu gibi kabullenmektir.

Kimi yetişkin insanlar neden ergenliklerine, hatta çocukluk dönemlerine özlem duyup o günlere geri dönmek isterler? Çünkü yetişkinlik, hayat denen yolculukta belli bir birikime erişmişlik seviyesidir. Bu birikim ise çoğu zaman acıdan, zorluktan ve huzursuzluktan başka bir şey değildir. Oysa çocukluk veya ergenlik, hiçbir şeyin önüne arkasına bakmadan eğlenme, mutlu olma ve yaşamdan haz duyma evresidir. Aklın beş karış havada olduğu, uslanmak (akıllanmak) nedir bilinmediği, kanın deli taylar gibi daha hızlı ve sıcak aktığı bir evre.

Damardaki bu deli kan; dağları yerinden oynatıp oyabileceğine, denizleri yarıp kurutabileceğine, gökkubbeyitutup yere çalabileceğine inandığı için hayatın hakikatlerini görmekten, duymaktan ve kabullenmekten uzaktır. İşte insan ne zaman ki bu hakikatlere gözünü açmaya başlar, o vakit olgunluk dedikleri yetişkinlik seviyesine geçiş evresi başlamış olur. Dolayısıyla bu........

© Habername